Water, zon en luieren

Lieve allemaal,
Onze drie-daagse trip op een luxe omgebouwde vissersboot was onvergetelijk: slechts 1 wastafel aan boord met gewoon water, maar deze was bestemd voor de kok en bevond zich op het achterschip. Wij huisden 3 dagen op het voorschip. Op houten rechte banken met slechts één kussen. Tanden poetsen met water uit ons waterflesje. Handen wassen? Professorisch. Onze toet wassen? De zonnebrandcrème was gelijk onze dag- en nachtcrème. In de toiletruimte bevond zich een douche, maar daar kwam 1 druppel uit. Het zoute zeewater waste ons wel schoon. De schuifdeur moest van buitenaf dicht worden gedaan, want een knop zat er niet op. Open maken ging dus wat lastig. Onder het bed van Marja zat een schot. Ik was solidair en ging ook boven slapen. Wij oudjes moesten wel met enig stuntwerk naar boven klimmen. Ochtend en avond gymnastiek heet dat. Over de nacht maar niet te spreken. Met zaklantaarn. En het ergste? We konden niet communiceren, want de drie-koppige bemanning kon alleen maar Indonesisch praten. Allemaal nare dingen? Nee hoor……de kok verzorgde zowel de lunch als het diner alsof we met 4 personen aan boord waren en het eten was voortreffelijk. Komt ons koksmaatje op een avond een schaal met vis brengen en zegt trots: “ lobster”. Wij kijken in de schaal en zagen garnalen. We konden hem niet aan het verstand brengen dat dit echt geen lobster was. We hebben wel genoten van alle mooie vissen in het water. En de koralen bij Komodo en Rinca zijn de mooiste die we hebben gezien! Op beide eilanden zagen wij overigens ook de mensetende varanen. Enge lelijke beesten zijn dat en de bewoners noemen ze niet voor niets de dragons. Op 27 mei kwamen wij vroeg in de middag weer in de haven van Labuan Bajo op Flores terug en konden daar nog even relaxen op de ligbedden bij het zwembad voordat wij ons gedurende anderhalf uur (!) op onze kamer van top tot teen hebben laten masseren. Was ook echt nodig hoor
De volgende dag werden we opgehaald en naar het vliegveld gebracht voor de tocht naar Gili Trawangan op het eiland Lombok . De ochtendvlucht werd een middagvlucht, de chauffeur wachtte ons bij aankomst op en na twee uur zette hij ons in het donker af bij een speedboot, die ons na 6 minuten op het eiland dropte. Daar kwam een cidomo (paard en wagen) voorrijden die ons vervolgens naar een heel leuk hotel bracht. Helaas in het donker. Op het strand hebben wij vervolgens ons diner genuttigd. Per cimodo de volgende avond via een bobbel binnendoorweg naar het uitgaanscentrum van het eiland want wij moesten wel zien waarom dit eiland zo bekend is. Allemaal jong publiek. Vijftig plus publiek is hier weinig. (daarom zaten wij ook aan de andere kant van het eiland). Lekker gegeten en weer terug met het paardje, want auto’s rijden hier niet. Na 2 nachten in dit heerlijke hotel en veel snorkelen, werden we weer opgehaald en naar de vaste wal teruggebracht waarna wij de laatste 2 nachten in een superdeluxe vijfsterrenhotel doorbrachten aan de kust van Senggigi.
De laatste dag: om 7.15 uur liet Marja zich verleiden om met me mee de zee in te gaan. Het werd een lange dag want bij het inchecken rond 17.00 uur bleek de vlucht van Lombok naar Singapore ruim een uur later te vertrekken, waardoor we de aansluiting naar Amsterdam misten. Met een omboeking naar Zurich en daardoor een extra overstap kwamen we dinsdag 2 juni wel 6 uur later heelhuids op Schiphol aan. Onze bagage rolde al op de band toen we daar aankwamen en de koffers konden we nog snel wegpakken voordat deze aan de volgende ronde begonnen. Gelukkig stond de taxi al te wachten toen we buiten kwamen, waardoor het laatste stukje van onze reis supersnel werd afgelegd.
Het was dit keer weer een lange reis, maar ook weer een onvergetelijke reis. We hebben veel gezien, heel veel meegemaakt, een hele lieve bevolking leren kennen en weer kennis gemaakt met een andere cultuur. Voorlopig raken we zeker niet uitgepraat over onze belevenissen. Nu wordt het nagenieten met alle foto’s en films. Voorlopig blijven wij beiden dus nog “in Indonesië”.,
Met onze verslagen konden wij jullie een beetje mee laten genieten en door onze brillen mee laten kijken in een land waar de Nederlanders een koloniaal verleden hebben. Tijdens onze reis hebben wij heel veel vers fruit gegeten wat overal in overvloed groeit. Het land is bekend om de specerijen, de rijst, de koffie en de thee. Wij zagen hoe alles groeit en ook hoe hard de bevolking hiervoor moet werken. Wij hebben zoveel gezien en gehoord dat wij een andere kijk op Indonesië hebben gekregen. Allen nogmaals bedankt voor de leuke reacties.
Tot de volgende reis.
Met groet, M&M