ver weg

Ver Weg
Hola , IEDEREEN DIE DIT LEEST EERST EEN HEEL GELUKKIG EN GEZOND 2013 GEWENST.
Vrijdag 28 december vertrokken we om 8 uur met een publieke boot van onze mooie plek in Sabalos naar San Carlos aan het meer van Nicaragua. Daar stond onze bus klaar om ons naar Granada te brengen. Een mooie tocht naar een mooie stad. Vroeg in de middag kwamen we aan. Granada is een van de oudste steden van dit land. Ons hotel bevond zich in het centrum, aan een groot plein, waar veel Nicaraguanen handel drijven in kleine stalletjes. Ook de kathedraal staat aan dit plein. Nadat wij ons in het mooie hotel hadden geïnstalleerd gingen we de stad verkennen en ’s avonds hebben we heerlijk buiten in een straat met veel terrassen gegeten. Later liepen we toevallig ergens naar binnen waar gedanst werd en we genoten van hetgeen we zagen. Na een heerlijk ijsje kropen we vroeg in bed.
Zaterdag 29 december heerlijk uitgeslapen en daarna in een binnenplaats van een café in de stad ontbeten. Vervolgens hebben we beiden op ons gemak de stad verkend. Nicaragua en schommelstoelen. We zagen ze overal in allerlei uitvoeringen. Jonge en oude mensen zitten erin en wij hebben er veel uitgeprobeerd. ’s Avonds weer heerlijk buiten op een terras gegeten. Gemiddelde temperatuur in de avond was 25 graden.
Zondag 30 december vertrokken we vroeg met de bus naar San Jorge aan het meer van Nicaragua, vanwaar we met de veerboot overstaken naar Isla de Ometepe , een eiland dat uit 2 vulkanen bestaat. Een veerboot waar 4 auto’s op staan, dus niet zo groot, maar wel met veel voetgangers . Helemaal niet zo georganiseerd als bij ons. Stel je voor, de boot komt aan en iedereen moet er nog af. 2 auto’s rijden eraf en dan begint iedereen die erop moet alvast te lopen. Een lekker gedrang dus. Wij met koffers erop en de auto’s en veel passagiers er nog af. Enfin, het lukte toch om de koffers ergens in de kajuit te droppen en zelf een plekje te bemachtigen op het bovendek op een stoel met een groot gat erin. Ik zit. Toch een tocht van ruim een uur. De bus stond bij aankomst klaar en na en half uur rijden op dit vulkaaneiland kwamen we in ons resort aan. Mooie grote kamers vlak bij het strand. Alles zag er vrij nieuw uit. Maar : een kamer met 2 grote bedden, binnen geen stoelen, wel 1 schommelstoel buiten. Geen handdoeken en nog erger: geen spiegel in de badkamer! Enfin, ons kamermeisje moest zelf ook lachen toen wij haar vroegen hoe we ons nu mooi moesten maken voor oudjaarsavond. De 2e schommelstoel, de handdoeken en de spiegel kwamen heel snel. Wij lekker relaxen op ons terras, totdat enkele reisgenoten ons attendeerden op een boom vol met apen die vlak bij ons huisje stond. Leuk om te filmen en te fotograferen. Het eten hier was prima. Alleen stopte rond 22.30 uur de watertoevoer. VER WEG. Slapen maar.
Maandag 31 december. ’s Morgens goed weer en ik kon het niet laten om direct na het ontwaken om 6.30 een half uurtje in zee te zwemmen. Lekker als vanouds. In de loop van de dag zijn Marja en ik een lange wandeling over het eiland gaan maken. Helaas ging het motregenen en tegen de avond werd het steeds slechter. We hadden een kampvuur op het strand gepland, maar het weer gooide roet in het eten. In een groot open restaurant was een feest gepland, compleet met een band. Uit grote boxen schalde de hele avond (tot 2 uur ’s nachts) de muziek. Na het avondeten begon het te hozen. Bakken water. En toen viel ook nog de stroom uit. Duurde gelukkig niet lang. Wij hadden ons in ons huisje met een boek teruggetrokken. Geen wijn! Geen oliebollen of flappen. Goed voor ons figuur. Om 23.30 uur begaven we ons weer naar het restaurant. Gelukkig was het met regenen opgehouden. Onderweg hadden we diverse keren een soort Abrahampop gezien en van onze chauffeur hoorden we dat deze op oudjaarsavond worden verbrand. In het hotel hadden ze ook een pop gemaakt en om 0 uur werd deze op het strand in brand gestoken. Een klein beetje vuurwerk knallen en het was nieuwjaar. We lagen rond 1.00 uur op bed.
1 januari. 7 uur ontbijt en 8 uur weg. Met de bus naar de veerboot en iets georganiseerder dan op de heenweg gingen we de pont op. Na aankomst aan de vaste wal stond de bus klaar om ons naar het park Rincon de la Vieja te brengen, waar we laat in de middag aankwamen. Een mooi aangelegd park en leuke huisjes. Helaas waren daar ook heel veel muggen.
2 januari. Een aantal mensen bracht een bezoek aan de watervallen of gingen naar de modderbronnen. Marja en ik hadden besloten om ’s middags onder leiding van een gaucho een paardrijtocht te maken. Dat was een hele ervaring, want we reden ruim 2,5 uur door de bergen, omhoog en omlaag en door riviertjes. Onderweg een stop bij een vulkanisch warmwatermeer gemaakt. Wel lekker om even af te kunnen stappen. Een hele ervaring om door de bergen te rijden. Smalle bergpaden door het oerwoud en door bergbeken. We hadden veel respect voor de paarden die dit toch maar deden zonder bergschoenen aan. Doordat de paarden de weg wisten hoefden we weinig te corrigeren en konden zo van de natuur genieten.
3 januari. Weer vroeg weg naar de bergen van Monteverde. Deze plaats ligt op ruim 1600 meter hoogte en dat merkten we gelijk. Een stuk koeler, dus ’s avonds met fleece Jacks aan naar het avondeten.
4 januari: Er is in deze plaats heel veel te doen. Marja koos voor een tocht over de hangbruggen en ik deed mee aan de canopy tour. De eerste van de twaalf kabels waaraan ik omlaag suisde bleef ik ongeveer 10 meter voor het eindpunt hangen, waardoor een gids me op moest halen. Het gevolg was dat ik iedere volgende kabel een gids mee kreeg. Je hangt in een soort tuigje en als een aap slinger je boven en tussen de bomen door naar een volgend punt. Echt kicken hoor! Bij de derde kabel remde mijn begeleider snel af en we hingen plotseling stil. Hij wees me op een vogel die onder ons zat. Ik dacht eerst dat het een ara was, maar nee het was de mooie groen/oranje gekleurde quetzal. Wat een mazzel had ik. De anderen van onze groep hebben niets gezien. Bij het punt waar we de Tarzansprong van 10 meter hoogte konden nemen moest ik aan de woorden van Nicole denken: “ ma je doet geen gekke dingen”. Halverwege de trap ben ik dus omgekeerd. Na afloop zat Marja al met een kop koffie te wachten. Daarna liepen we naar het dorp terug. Voldaan.
5 januari: 8.30 uur vertrek met de bus naar Playa Dominical, een badplaats aan de westkust onder de baai van Nicoya. Zodra we uit de bergen waren werd het direct een stuk warmer en toen we in deze plaats uit de bus stapten was het puffen: 28 graden. En ’s avonds zaten we nog te puffen bij 22 graden. Vlak voor zonsondergang het strand op gegaan en daar genoten van de zee en mooie luchten.
En vandaag is het alweer 6 januari. Een rustdag, maar ik had met twee reisgenoten afgesproken om een wandeling te maken in een park hier vlakbij. 8 uur weg, maar toen was het al warm. Heel veel bijzondere vlinders gezien, veel mooie bloemen en voor het laatst een stukje oerwoud opgesnoven. Rond 13.00 uur terug. Marja lag heerlijk bij het zwembad.
Morgen vertrekken we weer naar San Jose. Onderweg maken we nog een toer over een rivier met kaaimannen en veel mooie vogels. En overmorgen stappen we ’s morgens om 6.30 op het vliegtuig richting huis. Ik zit hier op mijn terras te puffen en trek direct snel het badpak aan, want ik wil nog een laatste keer de zee in. De zee wordt hier veel door surfers bezocht, dus hoge golfen. Nog even van het strand genieten. Vanavond gaan we met z’n allen nog eenmaal eten, want morgen moeten we vroeg gaan slapen. Costa Rica, aardige mensen, een ontzettend mooi land qua natuur, maar de mensen zelf laten veel troep overal slingeren. Jammer. Het was een mooie rondreis, we hebben heel veel gezien. Jammer dat er verder geen vulkanen in het programma zijn opgenomen. Na het bezoek in de eerste week aan een vulkaan hebben we geen vulkanen meer vrij uit de wolken gezien. Na thuiskomst zal ik snel vertellen hoe de laatste dag en onze terugreis was. We hebben genoten, maar zijn toch weer blij om naar huis te gaan. Iedereen dank voor de leuke reacties. Het was voor ons aldoor leuk om te lezen,
Lieve groet van M&M