Van Hollywood naar het gebied van de Grand Canyon
Door: Maud
Blijf op de hoogte en volg Maud
05 September 2016 | Verenigde Staten, Flagstaff
Een kleine teleurstelling: we zijn niet geaccepteerd als filmsterren. Daarom verlieten we op 31 augustus Hollywood en vervolgden onze reis oostwaarts richting het eerst natuurpark.
Onze hotels boeken we een of twee dagen vooraf via internet (Trivago-Booking.com). De route hebben we thuis globaal uitgezet, maar kan dagelijks worden aangepast. We kunnen dus ‘s morgens in onze “Never Lost “routeplanner het adres van de overnachtingsplaats toetsen. (wel een rotding, want we hebben iedere dag ruzie met Annabel- zoals we haar hebben genoemd). We weten wanneer we de auto moeten inleveren in San Francisco, maar verder hebben we de tijd aan ons zelf. ’s Avonds pionieren we met de kaart en zien wel waar we terecht komen.
We reden vanuit Los Angeles via de Highway naar Palm Springs. Dit betekende ook dat we de Sonorawoestijn inreden en het direct warmer werd. Vlak bij Palm Springs zagen we een oerwoud van windturbines. Palm Springs bevindt zich 175 km. Van Hollywood en is een stad van de Rich and Famous. Op straat liep niemand, de stad leek uitgestorven. We moesten hier natuurlijk wel even een kopje koffie drinken en toen we uit de auto stapten leek het alsof we in een sauna terecht kwamen. Toen begrepen we ook waarom het zo rustig leek. Iedereen zat binnen bij de airco. Ons motel in Indio bereikten we in de namiddag. Twee wat slonzige mannen kwamen na het belletje in de kleine receptieruimte. Het zag er niet bepaald appetijtelijk uit. De bevestiging van onze boeking bleek ook uitgeprint op vies papier, maar de boeking klopte. Wat stond ons te wachten? Verbazing, want het was een hele mooie grote kamer met alles erop en eraan, maar in de kamer zelf was geen Wifi verbinding. Hiervoor moesten we richting de receptie lopen. Wel wat lastig toen het hotel voor de volgende dag moest worden geboekt. In het receptiehokje geen stoel, daarbuiten ook geen stoel. Dan maar gewoon op de stoep voor de deur. Er was weer wel een zwembad waar Marja ’s middags nog even verkoeling in zocht, voordat we in het stadje gingen eten. We beloonden onszelf met een lekkere maaltijd bij Denny’s.
De volgende ochtend ( 1/9) dus naar het Joshua Tree N.P. Dit park is gesticht om cactusstropers een halt toe te roepen en werd vernoemd naar de Joshua tree, een yuccaboom met uitgestrekte takken die wel 9 mtr. lang kunnen worden. In het noorden van het park troffen we naast de bijzondere Cholla cactussen ook bizar gevormde rotsen. Het was een lange dag, maar we hebben erg genoten.
Op 2/9 zouden we een bijzondere ontmoeting hebben met een vermoedelijk ver familielid die al jaren correspondeert met zijn naamgenoot en mijn jongste broer Michael. Hij heet Michael STALFORD Voor onze reis was hij op de hoogte gebracht van onze komst naar Phoenix en hij wilde ons graag ontmoeten . Er was dus voorafgaand aan ons bezoek al druk mailverkeer geweest. Aangekomen in Phoenix belden we, maar kregen een antwoordapparaat. Ingesproken, maar we werden niet gebeld. Mails gestuurd, maar geen antwoord. Dan maar aan het eind van de middag op de bonnefooi naar zijn huisadres, waar wij in de buurt een hotel hadden gevonden. Nou ja, in de buurt betekent in Phoenix toch nog wel een eindje rijden. De deur ging open, verbazing, verwacht dat wij de volgende dag zouden komen, maar de hele familie omarmde ons als welkome familieleden. Binnen de kortste keren stond een heerlijke maaltijd op tafel en kwam de champagne te voorschijn. En…..de volgende dag moesten we absoluut terugkomen, want uiteindelijk zouden toch de beloofde spareribs gaan eten.
Dus nog een nacht in Phoenix geboekt. ’s Morgens vol verwachting naar het centrum, op zoek naar mooie huizen, die we niet vonden maar wel grote (bank) gebouwen. Het was zaterdag, dus er viel niets te beleven. De temperatuur hier schommelt tussen 35 en 42 graden. De mensen lopen hier nauwelijks op straat. Alles gaat met de auto. Wij liepen een blok om en door een winkelcentrum (met airco) en waren blij dat we weer in de auto zaten. In de wijk Scottsdale woonde en werkte de architect Frank Lloyd Wright. Marja wilde hier graag heen. Het was een bijzonder bezoek met een rondleiding van ruim 1,5 uur door zijn woning, tuin en werkplekken met uitleg over zijn werkwijze. Terug in het hotel nog even het zwembad in en toen voor ons tweede bezoek naar Michael Stalford , Jennifer en hun kinderen.
4/9 vertrek richting het noorden. Ons eerste doel is het Montezuma Castle. Dit zijn rotswoningen die tussen 1100 en 1400 werden gemaakt en bewoond door indianen. Het Castle was de centrale plaats van samenkomst. Vervolgens reden we via Sedona naar onze overnachtingsplaats Flagstaff. We wisten dat er bij Sedona rode rotsen moesten zijn, maar ondanks het feit dat we uren stapvoets moesten rijden hadden we er geen spijt van. Een canyon die ons een onwerkelijk schouwspel bood op rode rotswanden. Wij bleven fotograferen en waren achteraf blij dat we zo langzaam moesten rijden. (Wel wat lastig voor de rechtervoet van Marja, die steeds de rem moest intrappen.) Natuurlijk maakten wij in Sedona een tussenstop. (leek Noordwijk aan Zee wel).
Nu ik dit schrijf zijn wij in Flagstaff. Een stad gelegen is in de Zuidoosthoek van de Grand Canyon. Het is hier kouder. Zeker 21 graden. Brrrr. Morgen rijden we iets naar het Noordwesten, alvorens de volgende dag over de randen van de canyon hopen te kijken. We genieten. Doen het rustig aan. De wegen zijn perfect, onze auto begint inmiddels aan ons te wennen maar wordt wel vies. (alle auto’s glimmen hier en worden in speciale wasserettes handmatig wekelijks schoongemaakt). We verblijven nu in Arizona. Iedereen is hulpvaardig en geeft uitleg als we er om vragen. We moeten oppassen dat we niet zo zwaarlijvig worden als veel mensen hier, want tjee, wat kunnen ze hier eten! En tot slot: we genieten van al jullie leuke reacties op onze verhalen. Tot over enkele dagen.
M&M
-
05 September 2016 - 10:05
Fleur:
Wat leuk dat contact met Michael Stalford! Apart dat je daar met hem geen contact kan krijgen, er dan toch naar toe gaat en zo'n ontvangst krijgt...
Ik kijk uit naar jullie foto's van dit overweldigend stukje natuur. En blijf vooral schrijven... -
05 September 2016 - 10:21
Jack:
Hoi Maud, hoi Marja
Het blijft een groot plezier om jullie reiservaringen te lezen en petje af voor de weergave!
Blijf zo doorgaan en blijf vooral heel erg genieten!
Bye
Jack -
05 September 2016 - 17:06
Jack:
Hallo aventuriers,
Ik ben er achter waarom jullie het navigatiesysteem 'Annabel' hebben genoemd, vast naar het liedje van Hans de Booy uit 1982: " Annabel, het wordt niets zonder jou Annabel",
of heb ik het mis?
Groetjes,
Jack
-
05 September 2016 - 18:53
Betty:
Laten wij nu een paar jaar geleden ook zo'n "Annabel" hebben gehad. Na een paar weken begrijpen jullie elkaar beter en worden jullie vrienden!!! -
07 September 2016 - 13:23
Björn:
Dames, leuk om weer een nieuw verhaal van jullie te lezen. En zeker als jullie dan ook nog op bezoek gaan bij verre familie! -
07 September 2016 - 21:29
Michael:
Hi M&M,
Dank voor jullie uitvoerige verslag. Had natuurlijk veel ...veel meer willen horen over dat bezoek aan mijn "name brother". Eind oktober zijn jullie dat allemaal weer vergeten ! Fijne reis. -
09 September 2016 - 16:13
Thijmen:
Hey oma,
Super tof om te lezen het duurde Ff maar ik ben klaar. nog heel veel plezier en ik hoop dat je nog een keer even tijd hebt om te gaan FaceTimen!!!!
Knuffel vanuit Zwolle
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
