Van Flagstaff in Arizona naar Cortez in Colorado
Door: Marja
Blijf op de hoogte en volg Maud
11 September 2016 | Verenigde Staten, Cortez
Grand Canyon en meer!
Daar zijn we weer. Het is nu mijn beurt en ik dank allen voor de felicitaties voor mijn 70ste verjaardag op 9 september.
Maar eerst terug naar zondag 5 september. Van Flagstaff naar Valle, een gehucht in de woestijn maar 20 min. rijden van de south rim van de Grand Canyon, dus een prima overnachtingsplaats voor 2 nachten. In de middag al naar het park en bij een visiters centrum voor het park informatie ingewonnen over helikoptervluchten en guided tours. Ze waren naar onze mening veel te duur. We konden vandaar met een free shuttlebus naar het park rijden en ook met de bus langs verschillende uitzichtpunten langs de rand van de canyon rijden. De eerste indruk van de canyon is zeer indrukwekkend. De natuur heeft in 5 miljoen jaar een waar kunststuk geleverd. Aan de westkant de zonsondergang bekeken. Viel tegen. Maar ja de globetrotters hebben al vele zonsondergangen in de wereld gezien. Dus zijn we kritisch. De volgende dag besloten we met de auto te gaan dan hebben we de tijd aan ons zelf, omdat we ook de zonsondergang aan de oostkant willen bekijken en dat is een end rijden wel 54 miles en ook weer terug. De zon ging daar veel mooier onder en de canyon is aan die kant nóg indrukwekkender. Wel honderden foto’s genomen, de canyon is zoooo fotogeniek! Onderweg naar ons motel nog een hap gegeten en voldaan terug en naar bed.
7 september via Flagstaff naar Page. Onderweg het Wupatki NP met Navajo ruïnes bezocht en de sunset crater. Vervolgens reden we door de painted desert met prachtige rode rotsen via Cameron naar Page. Maar kort voor Page is de horshoe bend te bezoeken. Dat is een bocht in de Colorado met in het midden een rotspartij en lijkt dus op een hoefijzer. We waren net op tijd om, na 1,5 ml lopen door zand en rotsen naar de rand van de canyon, de prachtige zonsondergang te zien. Morgen naar Lake Powell met de dam en de Antelope canyon.
8 september vroeg op pad naar de Lower Antelope canyon. Nou, we zijn niet de enigen. Gelukkig toch een guided tour voor 11.30 uur kunnen kopen, vanwege de op dat tijdstip bijzondere zonsinval. Maar uiteindelijk ben je veel later in de canyon, want je gaat via steile ijzeren trappen naar beneden en dan zijn er zo’n 3 groepen voor je. Het is een wondere wereld daar beneden en adembenemend mooi. Je blijft foto’s schieten. Ruim 2,5 uur door de canyon naar de uitgang lopen door nauwe doorgangen en maar naar boven kijken en foto’s nemen. En dan door een smalle spleet in de rotsen kom je weer uit de grond. Verbazingwekkend mooi allemaal. Daarna naar de Antelope Marina voor een boottocht over Lake Powell. Ook bijzonder!
9 september ben ik 70 geworden en Maud gaf me als cadeau een leuk boekje. Eerst nog de dam in Lake Powell bekeken en toen op weg naar Kayenta, ons duurste slaapadres tot nu toe, voor het bezoek aan Monument Valley morgen. Onderweg nog een paar Navajo-nederzettingen bekeken. De Navajo’s zijn niet bepaald rijk, ondanks dat ze alle parken in hun reservaat beheren en er zelfs een kolengestookte energiecentrale hebben die 4 staten van elektra voorziet, waaronder Californië. Het landschap begint al aardig op Monument Valley te lijken. In ons hotel een gedeelte van de fles wijn, die we van Michael voor m’n verjaardag hadden gekregen, in waterflesjes gedaan en op naar de pool voor een verkoelende duik en een toost op mijn verjaardag. Waarom in waterflesjes vragen jullie je af. Nou dat zit zo. In Navajoland mag geen alcohol gedronken en verkocht worden. Dus lostten we dat zo op. Slim hé! (De meisjes moeten op z’n tijd wel het rijke vocht tot zich nemen.)
10 september al heel vroeg op pad naar Monument Valley, dat is ¾ uur rijden. Door het park gaat een onverharde weg en we hebben overwogen een guided tour te nemen maar die zijn veel te duur. De Navajo’s weten wel hun prijs te vragen. We hebben het er op gewaagd zelf te rijden. Het is mijn rij-dag dus ik heb me kunnen uitleven om de bulten te vermijden. Uiteindelijk viel het mee. We hebben ruim 3 uur door het park gereden. Het is onvoorstelbaar wat je daar aan aparte, bizarre rotsformaties ziet. Niet na te vertellen, maar de foto’s laten het zien. Allemachtig prachtig. Toen we op de terugweg waren, reden de guided tours en auto’s in file. Wij blij dat we vroeg waren gegaan. Na dit overweldigende natuurschoon nog 99 ml rijden naar de Retro Inn in Cortez, ons adres voor 2 nachten voor het bezoek aan Mesa Verde NP. Onderweg nog het 4-statenpunt bekeken. Maud heeft met haar benen in Arizona en Mexico en met haar armen in Utah en Colorado gelegen.
Oja, we moeten nog uitleggen waarom we de gps Annabelle hebben genoemd. Niet naar het liedje zoals Jack veronderstelde maar in het Nederlands worden wij geleid door een vrouwenstem en gaat er een belletje af als we links of rechtsaf moeten. Vandaar! Betty: na 2 weken zijn we nog steeds geen vriendinnen. Of we dat nog zullen worden, betwijfelen we. Alle leuke reacties krijgen we meteen mobiel binnen en dat is leuk.
Dit is het 3e verslag en Maud gaat er weer foto’s bij plaatsen.
Hartelijke groeten van de M&M’s.
Daar zijn we weer. Het is nu mijn beurt en ik dank allen voor de felicitaties voor mijn 70ste verjaardag op 9 september.
Maar eerst terug naar zondag 5 september. Van Flagstaff naar Valle, een gehucht in de woestijn maar 20 min. rijden van de south rim van de Grand Canyon, dus een prima overnachtingsplaats voor 2 nachten. In de middag al naar het park en bij een visiters centrum voor het park informatie ingewonnen over helikoptervluchten en guided tours. Ze waren naar onze mening veel te duur. We konden vandaar met een free shuttlebus naar het park rijden en ook met de bus langs verschillende uitzichtpunten langs de rand van de canyon rijden. De eerste indruk van de canyon is zeer indrukwekkend. De natuur heeft in 5 miljoen jaar een waar kunststuk geleverd. Aan de westkant de zonsondergang bekeken. Viel tegen. Maar ja de globetrotters hebben al vele zonsondergangen in de wereld gezien. Dus zijn we kritisch. De volgende dag besloten we met de auto te gaan dan hebben we de tijd aan ons zelf, omdat we ook de zonsondergang aan de oostkant willen bekijken en dat is een end rijden wel 54 miles en ook weer terug. De zon ging daar veel mooier onder en de canyon is aan die kant nóg indrukwekkender. Wel honderden foto’s genomen, de canyon is zoooo fotogeniek! Onderweg naar ons motel nog een hap gegeten en voldaan terug en naar bed.
7 september via Flagstaff naar Page. Onderweg het Wupatki NP met Navajo ruïnes bezocht en de sunset crater. Vervolgens reden we door de painted desert met prachtige rode rotsen via Cameron naar Page. Maar kort voor Page is de horshoe bend te bezoeken. Dat is een bocht in de Colorado met in het midden een rotspartij en lijkt dus op een hoefijzer. We waren net op tijd om, na 1,5 ml lopen door zand en rotsen naar de rand van de canyon, de prachtige zonsondergang te zien. Morgen naar Lake Powell met de dam en de Antelope canyon.
8 september vroeg op pad naar de Lower Antelope canyon. Nou, we zijn niet de enigen. Gelukkig toch een guided tour voor 11.30 uur kunnen kopen, vanwege de op dat tijdstip bijzondere zonsinval. Maar uiteindelijk ben je veel later in de canyon, want je gaat via steile ijzeren trappen naar beneden en dan zijn er zo’n 3 groepen voor je. Het is een wondere wereld daar beneden en adembenemend mooi. Je blijft foto’s schieten. Ruim 2,5 uur door de canyon naar de uitgang lopen door nauwe doorgangen en maar naar boven kijken en foto’s nemen. En dan door een smalle spleet in de rotsen kom je weer uit de grond. Verbazingwekkend mooi allemaal. Daarna naar de Antelope Marina voor een boottocht over Lake Powell. Ook bijzonder!
9 september ben ik 70 geworden en Maud gaf me als cadeau een leuk boekje. Eerst nog de dam in Lake Powell bekeken en toen op weg naar Kayenta, ons duurste slaapadres tot nu toe, voor het bezoek aan Monument Valley morgen. Onderweg nog een paar Navajo-nederzettingen bekeken. De Navajo’s zijn niet bepaald rijk, ondanks dat ze alle parken in hun reservaat beheren en er zelfs een kolengestookte energiecentrale hebben die 4 staten van elektra voorziet, waaronder Californië. Het landschap begint al aardig op Monument Valley te lijken. In ons hotel een gedeelte van de fles wijn, die we van Michael voor m’n verjaardag hadden gekregen, in waterflesjes gedaan en op naar de pool voor een verkoelende duik en een toost op mijn verjaardag. Waarom in waterflesjes vragen jullie je af. Nou dat zit zo. In Navajoland mag geen alcohol gedronken en verkocht worden. Dus lostten we dat zo op. Slim hé! (De meisjes moeten op z’n tijd wel het rijke vocht tot zich nemen.)
10 september al heel vroeg op pad naar Monument Valley, dat is ¾ uur rijden. Door het park gaat een onverharde weg en we hebben overwogen een guided tour te nemen maar die zijn veel te duur. De Navajo’s weten wel hun prijs te vragen. We hebben het er op gewaagd zelf te rijden. Het is mijn rij-dag dus ik heb me kunnen uitleven om de bulten te vermijden. Uiteindelijk viel het mee. We hebben ruim 3 uur door het park gereden. Het is onvoorstelbaar wat je daar aan aparte, bizarre rotsformaties ziet. Niet na te vertellen, maar de foto’s laten het zien. Allemachtig prachtig. Toen we op de terugweg waren, reden de guided tours en auto’s in file. Wij blij dat we vroeg waren gegaan. Na dit overweldigende natuurschoon nog 99 ml rijden naar de Retro Inn in Cortez, ons adres voor 2 nachten voor het bezoek aan Mesa Verde NP. Onderweg nog het 4-statenpunt bekeken. Maud heeft met haar benen in Arizona en Mexico en met haar armen in Utah en Colorado gelegen.
Oja, we moeten nog uitleggen waarom we de gps Annabelle hebben genoemd. Niet naar het liedje zoals Jack veronderstelde maar in het Nederlands worden wij geleid door een vrouwenstem en gaat er een belletje af als we links of rechtsaf moeten. Vandaar! Betty: na 2 weken zijn we nog steeds geen vriendinnen. Of we dat nog zullen worden, betwijfelen we. Alle leuke reacties krijgen we meteen mobiel binnen en dat is leuk.
Dit is het 3e verslag en Maud gaat er weer foto’s bij plaatsen.
Hartelijke groeten van de M&M’s.
-
11 September 2016 - 11:21
Jack:
Lieve Maud en Marja
Om te beginnen Marja alsnog van harte gefeliciteerd met je verjaardag, je ziet er (op de foto) geen dag ouder uit dus dat valt alweer mee.
Overbodig om te zeggen dat jullie weer een schitterende reis aan het maken zijn, wellicht de mooiste tot nu toe? Overweldigende indrukken en weer een fantastische herinnering in jullie 'galerij'.
Ik blijf benieuwd naar het vervolg: een goede reis zonder ongemakken!
Liefs,
Jack -
11 September 2016 - 14:06
Michael Stallvord:
Mooi verhaal Marja - thanks - Maud bewaard de foto's lekker voor haar video presentatie of het fotoboek. Ik zie maar 1 foto. Hoeveel km. hebben jullie al gereden ?? Is het nog zo warm ?? Zien jullie ook Indianen ??
Groet uit Braamt. -
12 September 2016 - 21:25
Betty En Rob:
Hoi M&M,
Marja nog gefeliciteerd met je 70 ste verjaardag. Hoe voelt dat nou om je leeftijd met een 7 te beginnen? Ik ben lekker een paar dagen ouder dan jij, want ik was op 27 augustus jarig.Volgens mij hebben jullie de Grand Canyon van alle kanten en uitvoering bekeken. Moeten jullie eens nagaan hoeveel materiaal er in eeuwen uitgesleten en weggespoeld is naar zee. Hoe vonden jullie de Under Antilope Canyon? Wij hebben jaren geleden de Upper Antilope Canyon bezocht en dat weten jullie. Deze was echt adembenemend mooi qua vormen en kleuren. Enfin we zien het wel als jullie thuis zijn op de foto's. Ik vind het wel jammer Maud dat je inderdaad maar 1 foto meestuurt. Waarom niet een paar mooie foto's van de Antilope Canyon om ons mee te laten genieten? Vast een vergissing!! Ik hoop dat jullie het met de volgende verslagen goed gaan maken. Dames blijf genieten van dat prachtige land met de geschiedenis van vele indianenstammen en fasinerende natuur.
Groetjes Rob
-
13 September 2016 - 16:14
Sonja:
Ha Marja, ik heb je nieuwe verslag nu pas kunnen lezen maar ben diep onder de indruk, mede door de schitterende foto's! En niet te vergeten jullie uithoudingsvermogen, ondanks de klimmende jaartjes... Zijn er ook dagen ingepland voor volslagen niets doen, alleen maar uitgestrekt totaal versuft voor je uit liggen kijken? Knap hoor, zoals jullie dat volhouden.
Ik wens jullie veel plezier en moois op het vervolg van de reis.
Groetjes, Sonja -
17 September 2016 - 14:58
Dylan Van Beek:
Hey oma maud je hebt het nogsteeds naar je zin zie ik wel bij de grand canyon heel mooi stuk! Zou ik ook wel naartoe willen ;) ik zit natuurlijk nogsteeds in nederland ben soms wel een beetje verdrietig omdat je natuurlijk zo ver bent maarja ik vind het heel leuk dat je lekker ver aan het reizen bent ik ben trouwens ook heel blij met je kaart die je hebt gestuurd heel lief dat je aan me denkt word ik blij van :).
Groetjes en dikke knuffels
Dylan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
